Lezing Cees Folmer over leven en werk,
afscheid ijsmeester Piet Venema
en de ballen van onze voorzitter.
24-11-2022.
Er gebeurt veel binnen Probus en de wereld. Er is veel grensoverschrijdend gedrag. Piet Venema schrijft in mannen achter de schermen van de 11-stedentocht “ik geloof erin…..” Waarin? Gelooft Cees nog in onze LUCHTMACHT of moet het “LUCHT” macht zijn, alleen nog voor vredesmissies bedoelt. Hoeveel ballen heeft onze voorzitter en wat doet hij ermee? Allemaal vragen, die op deze bijeenkomst voorbij kwamen.
Cees Folmer, niet gekleed in uniform (te confronterend, vond hij), ook niet in een camouflagepak, maar losjes in een blouse met de handen in de zakken. Dat kenmerkt zijn losjes opgebouwde referaat aan de hand van beelden en doorspekt met anekdotes. Cees is geboren in Schagen in 1961. Zijn jeugd kenmerkt zich, zoals hij dat noemde; stokje, vlotje en voetbal bij “schoegje”. Hij wordt drummer bij Schagerdrum, komt bij de Airfighter club in Gorinchem, ontdekt de verdedigingswerken rondom de stad, maar ook zijn capaciteiten w.b. de techniek en de spreker in hem, beide zullen later zeker van pas komen. Ook rechtvaardigheid speelt een belangrijke rol in zijn leven en dat zie je bij zijn 1ste baan waar dubieuze handelspraktijken zich voordoen. De bedrijfsleider verkoopt 1 trekker aan 3 verschillende boeren! Hij neemt ontslag, ondanks dat hij veel blauwe Ford trekkers aan boeren verkocht, maar hen ook les gaf in het bedienen ervan. Het was toentertijd een hele stap om van paard naar paardenkrachten over te gaan.
Ondertussen zag hij in de wereld dingen gebeuren, zoals de politionele acties in Indonesië, de inval van de Russen in Afghanistan, de kroning van Beatrix etc.. Tegelijkertijd valt een brief van defensie op de mat. De dienstplicht, die hem roept om het Nederlandse leger te dienen. Voordat hij beroeps wordt bij de luchtmacht, zijn passie, vervult hij nog enkele functies, o.a. bij de wegenwacht, om in een lelijke eend door de Hollandse linies te toeren en bij een garage, die failliet gaat.
In 1988 trouwt hij met Marja en is direct al vader van een gezin met 2 bonuskinderen, die hem niet meer Cees noemen, maar pappa. Zoals we weten uit de psychologie heeft ieder mens 2 redenen om te doen wat hij doet, n.l. de werkelijke en de mooiklinkende. De mooiklinkende, bijna een roeping, zijn genoemd in het voorgaande, maar de werkelijke reden in zijn gedachten experiment was; ik kan bij de brandweer, de politie of de militaire dienst om met resp. 55, 58 of 59 jaar met pensioen te gaan. Hij begreep ook, vanuit Bijbels perspectief, dat een leger nodig is. Abel wordt door zijn broer K. vermoord. Dat was vlak na de schepping, waarin alles goed ging. Cees gaat bij de luchtmacht als beroepssoldaat (na 9 maanden kon je alsnog stoppen) en komt op de Antoni Fokkerschool in Den Haag terecht.
Volgt een 3-jarige opleiding bij de militaire technische dienst over munitie en leert het verschil kennen tussen een pantservoertuig en een tank. Na veel omzwervingen, Havelte, Harderwijk wordt hij in 1996 overgeplaatst naar Leeuwarden, ingedeeld in het 630 squadron, waar hij de beveiliging o.a. met Lantzraketten voor zijn rekening neemt. Het leger met zijn hiërarchische structuur, daar kan hij niet aan mee werken en zijn durf om te zeggen, wat hij op zijn hart heeft, brengt hem op het pad van medezeggenschap en het vakbondswerk, om zijn meerderen een spiegel voor te houden. That is the way to go voor hem, om met de menselijke maat elkaar vertellen en dat te overwegen om zo tot een beslissing te komen.
Hij verkeert wel in de hogere regionen, zoals op de koffie bij Willem Alexander, maar ook had hij een brief geschreven voor een betere CAO aan de minister. Hij ontmoette Ank, zo noemde hij haar, dus ik dacht even, toch niet de vrouw van Hielke, maar het was natuurlijk Ank Bijleveld op een bijeenkomst en zij verwonderde zich dat zij Cees zag en riep; wat leuk dat ik u even zie, wat is er! Deze houding blijft nodig, zeker als een Belg met een starfighter op de handrem met volle kracht vooruit wil en in een muur beland. Gelukkig overleefde deze zuiderbuur met zijn schietstoel het voorval. Het meedenken en meehelpen is ook onderdeel van zijn gezin. Verbouwt het huis, waar ook Piet van Asperen (Probus-lid) heeft gewoond in Joure, last bootjes voor de waterscouting, helpt de bruine vloot met de Zeester, een 3 master klipper, helpt zijn zoon in Amsterdam aan een woonboot die 3 meter ingekort wordt en waarvan de motor na 25 jaar weer loopt en nu in Zaandam met een vaste ligplaats voor bewoning ligt. Tot slot nog zijn gehandicapte zoon, die volledig afhankelijk is en in een instelling woont. Cees doet elke week hydrotherapie met hem in het zwembad. Hij en Marja hebben toch nog tijd om samen 5x p/j 3 weken naar Zweden in hun 2de huis om wat te mountainbiken. Cees blijft mens, maar jammer dat het leger toch nog altijd nodig blijft (het lot van het gebroken geweertje is ook gebroken) en mensonterende, desastreuze, destructieve kanten heeft.
Onze Piet Venema, bijna 90 jaar, en kort na oprichting van Probus Bolsward lid werd, heeft besloten om zijn lidmaatschap op te zeggen. In het boek “ijsmeesters van de 11 stedentocht” uit 2019 staat de quote IK GELOOF ERIN….. dat hij komt. Elke dag zijn we er dichter bij. Toen het boek uitkwam en hij net een nieuwe linkerknie had gekregen, geloofde hij nog om de tocht te rijden. Het kon toch nooit zo zwaar worden als 1963, waar hij als wedstrijdrijder 9de werd! Onderhand werd hij Ijsmeester en dat is een erg verantwoordelijke taak. Je moet verstand hebben hoe dik het ijs moet zijn voor al die schaatsers, maar ook voor het publiek. Daar is wel een formule voor P/H2=< 5 en dit betekent; een Persoon van 80 kg (P=gewicht in kg /m2) kan op 4 cm ijs staan (H2=dikteijs in cm), want 80:16=5. Het klopt, want Piet, als ambachtsman testte dit empirisch uit in een slootje bij hem achter. Toch werd de publiciteit hem soms te veel, zeker in 1996 toen het kielekiele was en niet doorging. Hij besloot met zijn vrouw Hiltje te vluchten naar Duitsland voor 14 dagen. Lees wel de tip van hem en volg die tip op, om de volgende 11-stedentocht te volbrengen. Het mooiste van zijn afscheid waren de woorden; KAMERAADSCHAP. (Dat is geen oorlogstaal!)
Tot slot; Als Makkumers mochten we het nieuwe onderkomen van Hielke en Ank verkennen. Een 5-sterren residentie met een sterrenhemel in het plafond, een kelder met voorraden aardappelen en 2 manden vol …. afgedankte GOLFBALLEN. In de grote woonkamer met open keuken etaleert Ank haar toewijding en smaak. Ja, de Piet Venema sprak in navolging van Neil Armstrong (That’s one 
small step for [a] man, one giant leap for mankind) de legendarische woorden; Wol in grutte stap foar jimme. Van de boerderij met paarden naar een appartement. Gelukkig houdt Hielke veel ballen in de lucht, maar wel met medewerking van het hele bestuur. Alle lidmaten zitten in de medezeggenschapsraad en kregen van de voorzitter het advies om voor de jaarvergadering na te denken over de wenselijkheid om aanwezig te zijn bij bedrijfsbezoeken.. In de vergadering beschrijft Hielke de doelstelling van Probus om dan 2 speldjes aan de nieuwe leden Hindrik en Cees uit te delen. Bedankt Cees voor zijn voordracht en verrast Piet V. bij zijn afscheid als trouw en actief lid met een prachtige bos (top)bloemen.
Verslag Oege
p.s.: Hans Docter was nog afwezig; hij voelt zich snel moe. Gerard Sandstra is bezig met zijn vierde chemokuur. De voorzitter condoleert Jan v.d. Velde namens ons vanwege het overlijden van zijn dochter en hen veel sterkte en kracht toe.
